Towarzystwo Przyjaciół Dzieci

Drodzy Rodzice Adopcyjni,

Pandemia COVID-19 budzi zróżnicowane emocje i obawy zarówno wśród dorosłych jak i dzieci. Wielość obostrzeń, którym podlegamy, aby ograniczyć rozprzestrzenianie się wirusa sprawia, że wiele czasu spędzamy w domach. W związku z nadzwyczajną sytuacją dzieci i młodzież pozbawieni zostali tego, co jeszcze kilkanaście dni temu było ich codziennością – uczęszczania do szkoły. Miejsca, które stanowi dla nich przestrzeń zdobywania wiedzy i umiejętności, ale tworzy również okazję do spotkań z rówieśnikami czy rozwijania swoich pasji i zainteresowań.  Każde dziecko posiada inny sposób radzenia sobie z sytuacjami trudnymi. Bez wątpienia obecnej rzeczywistości nie można porównać do niczego, czego dotychczas doświadczaliśmy zarówno my – dorośli jak i dzieci.

W mierzeniu się z zagrożeniem, jakim jest koronawirus dzieci doświadczać mogą zróżnicowanych emocji. Część z nich będzie mieć dosyć bombardowania coraz to nowymi danymi, nie będzie chciała słyszeć kolejnych informacji, a naukę zdalną przyjmie za nową i ciekawą rzeczywistość. Jednak wiele dzieci odczuwać może lęk i wyrażać obawy o przyszłość, zdrowie swoje oraz najbliższych. Każda z tych emocji wyrażana przez dziecko może być na różne sposoby – zależnie od wieku oraz stopnia otwartości. Ponadto zmieniać może się w czasie, słabnąć lub przybierać na sile.

Doświadczamy takiego czasu, kiedy poza zmaganiem się ze swoimi emocjami powinniśmy być uważni na to, co przeżywają nasze dzieci. 

Zachęcamy do zapoznania się z kilkoma wskazówkami dotyczącymi tego, jak wspierać dzieci w  „koronawirusowej” rzeczywistości.

1. Znajdźmy czas na rozmowę z dzieckiem o doświadczanych trudnościach oraz o tym, czym jest zagrożenie, z którym się mierzymy. Mimo, że wielu z nas spędza teraz z pociechami sporo czasu pomagając w nauce czy podczas wykonywanych wspólnie domowych obowiązków, bądźmy otwarci na potrzebę rozmowy, o tym jak czujemy się w sytuacji społecznej izolacji.  Pamiętajmy jednocześnie, aby nie zmuszać dziecka do opowiadania o jego emocjach. Spróbujmy dziecko zapewnić, że jeśli będzie chciało z nami porozmawiać, podzielić się tym, co odczuwa, czy też będzie chciało o coś zapytać jesteśmy do jego dyspozycji. Ważne, abyśmy dali dziecku sygnał, że może na naszą obecność i uwagę liczyć. Kiedy podejmiemy z dzieckiem rozmowę warto upewnić się, co dziecko już wie na temat obecnej sytuacji pandemii. Można zapytać dziecko czy jest coś, co chciałoby wiedzieć i jeśli mamy wiedzę w danym temacie, skupiając się na faktach udzielić dziecku odpowiedzi w dostoswanej dla niego formie przekazu – prostym, zrozumiałym językiem. W ten sposób dajemy dzieciom poczucie bezpieczeństwa i budujemy pomiędzy nimi a nami więź opartą na zaufaniu.
2. Bądźmy uważni na zachowanie dziecka. Sytuacja kiedy nie można wyjść na plac zabaw, pójść na trening, odwiedzić ukochanej babci czy najlepszej koleżanki jest dla dziecka trudna. Szczególnie, jeśli taki stan się przedłuża. Kiedy zauważymy zmiany w zachowaniu dziecka, warto z nim o tym porozmawiać i poszukać wspólnego pomysłu, który pomoże poradzić sobie z doświadczaniem smutku lub złości. Do bliskich osób można zadzwonić, z rówieśnikami być może uda się nawiązać kontakt przez komunikatory internetowe – warto dziecko w tym wspomóc i pokazać, że mimo wielu ograniczeń, jakim teraz podlegamy możemy utrzymywać kontakt z bliskimi i ważnymi dla nas osobami.
3. Bądźmy dla dzieci najlepszym przykładem tego, jak dbać o własne zdrowie. Uczmy się razem takich nawyków jak: prawidłowe mycie rąk, zdrowe odżywianie, dbanie o sen, wypoczynek oraz  aktywność fizyczną – zawsze można się razem rodzinnie pogimnastykować 🙂
4. Stwórzmy z dziećmi plan dnia. W tym wyjątkowym czasie warto opracować harmonogram dla naszych i dzieci aktywności w ciągu dnia. Wspólnie z dziećmi możemy zaplanować czas nauki, odpoczynku, domowych obowiązków i zabawy – zachęcamy do skorzystania z zaproponowanych przez nas wcześniej zabaw ruchowych 🙂 Przewidywalność dnia i nadanie mu odpowiedniej struktury pomoże przetrwać trudny czas oraz  zapewni unikanie odkładania pewnych zadań na później  – „ skoro i tak cały czas jesteśmy w domu, zrobię to później, jutro…mam tyle czasu itd. ”
5. Być może warto rozważyć czy możemy z dziećmi zaangażować się w jakaś akcję wyrażającą społeczną solidarność w tej sytuacji – np. po przez przygotowanie laurki w ramach akcji „ Kartka dla Medyka”.
6. Szczególnie wśród nastolatków ograniczenie mobilności rodzić może frustrację. Starajmy się spokojnie tłumaczyć młodzieży, czemu tak radyklane działania mają służyć. Wskazujmy, dlaczego ta izolacja jest ważna, ze względu na nasze dalsze życie i powstrzymanie rozwoju pandemii. Pomagajmy nazywać dzieciom to, co czują dając im również przyzwolenie na to, że tak się dzieje – „ rozumiem, że się złościsz, że nie możesz wyjść do kolegi.” Okazujmy wsparcie.
7. Dobrym pomysłem jest również stworzenie listy propozycji dotyczących tego co można zrobić, kiedy dopadają nas nieprzyjemne myśli trudne do odgonienia. Razem z dziećmi przeanalizujmy, co można zrobić, aby poprawić swoje samopoczucie. Może to być ulubiona aktywność, czas spędzony na realizowaniu wspólnego zadania z kimś z rodziny czy pogranie w planszówki lub narysowanie swoich emocji. Stworzenie takiej listy pozwoli dziecku uświadomić sobie, że zna sposoby radzenia sobie z trudnymi emocjami i w razie konieczności może sięgnąć po któryś z nich.

PAMIĘTAJCIE PAŃSTWO, ŻE MOŻECIE LICZYĆ NA NASZE WSPARCIE – ZAPRASZAMY DO KONTAKTU TELEFONICZNEGO ORAZ MAILOWEGO.

Pozostańcie zdrowi!

Anna Majkowska

psycholog  Ośrodka Adopcyjnego

Towarzystwa Przyjaciół Dzieci w Koninie